تفاوت ساختار کفش پیاده روی و دویدن

تفاوت کفش پیاده روی و دویدن در چیست؟ شناخت تفاوت های این دو مدل از کتونی باعث می شود برای فعالیت ورزشی مورد علاقه خود انتخاب بهتری داشته باشید.

هر کفش دارای اجزای ثابتی است. این اجزای ثابت در کفش پیاده روی و دویدن از نظر ساخت متفاوت است. دلیل این تفاوت در خود پیاده روی و دویدن است.

در پیاده روی فشار وارده به پا از اول تا آخر فعالیت یکسان است اما در دویدن باتوجه به کاهش یا افزایش سرعت این فشارها یکسان نیستند.

همچنین اینکه کفش های دویدن جوری طراحی می شوند که شما را رو به جلو هل بدهند. 

ممکن است تا به حال این کلمات را شنیده باشید؛ زیره میانی ؟ زبانه ؟ یقه ؟ ای وی اِی (EVA) ؟

و برایتان سوال شده باشد که اصلا این ها چی هستند ؟
اگر شما برای یادگرفتن تفاوت کفش پیاده روی و دویدن جدی هستید، در جای درستی قرار گرفتید.

چرا باید برای شما مهم باشه ؟
اهمیت مسئله در این است که اگر آناتومی کلی و عمومی کفش را درک کنید شانس خرید یک جفت مناسب که مطابق فیزیولوژی بدن و سلیقه شخصی شما باشد را افزایش خواهید داد.

این کفش ها برای دویدن و رانینگ ساخته شده اند
کفش های مخصوص دویدن ساخته شدند تا کیفیت ورزش کردن را بهینه کنند و آن را هر چه بیشتر راحت و ایمن نمایند.
طیف گسترده ای از ویژگی ها و اصطلاحات فنی برای یک جفت کفش رانینگ وجود دارد که می تواند حتی باهوش ترین و جدی ترین تازه کاران را بترساند و گیج کند.
اما نگران نباشید، ما هوای شما را داریم.

امروز می خواهیم با هم به سراغ کفش رانینگ (Running) بریم و آن را به چند قسمت مهم اصلی سازنده اش تجزیه و هر کدام را برای شما تفسیر کنیم و مطالبی را مطرح نماییم که به درک بهتر اجزا کفش کمک می کند. هر قسمت را توضیح خواهیم داد که چیست و چرا شما باید در باره آن بدانید، لایه لایه جلو می رویم و از رویه کفش شروع خواهیم کرد، آماده اید ؟ پس شروع کنیم !

قسمت های اصلی کفش

به طور کل، یک کفش از 7 بخش اصلی ساخته شده است: رویه(Upper) ، زیره میانی(Midsole) ، زیره خارجی(Outsole) ، زبانه(Tongue) ، پشتی پاشنه(Heel Counter) ، سر پنچه(Toe Box) و قالب (Last).

هر بخش از کفش نقش بخصوصی ایفا می کنند و خواص و ویژگی هایی دارد که شما باید از آن آگاه باشید تا بتوانید کفش رانینگ مناسب خود را درست انتخاب کنید. نگران نباشید، گیج نخواهید شد. در این مطلب ما هر جز را بررسی خواهیم کرد و نکاتی که در خرید کفش بعدی خود باید در نظر بگیرد را به شما خواهیم آموخت.

1. رویه کفش 

بیاید از بالا شروع کنیم. رویه قسمتی از کفش است که توسط بند کفش به هم کشیده می شود و در بالای زیره میانی قرار گرفته . رویه پا را در بر می گیرد و در جای خودش نگه می دارد. رویه، پا را در مقابل خاک، سنگ و سایر عوامل محافظت می کند.

رویه کفش دویدن معمولا از جنس های مختلفی ساخته می شود. برای مثال توری برای قابلیت تنفس یا چرم مصنوعی برای دوام و یا کش بافت برای ایجاد یکپارچگی و حس راحتی بیشتر.

وقتی قصد خرید کفش دارید دقت کنید که رویه کفش با شکل و سایز پای شما هم خوانی داشته باشد. این نکته ثبات بیشتر در گام های شما و دویدن های طولانی برای شما فراهم خواهد کرد.

2. زبانه کفش 

در زیر بندهای کفش، زبانه ی کفش قرار گرفته است. این قسمت از کفش زمانی که آن را از پای خود در می آورید مانند زبان انسان بیرون می افتد و ازین رو اینگونه نام گذاری شده است.
زبانه در واقع یک نوار جدا از رویه است که روی پا را در مقابل بندهای کفش محافظت می کند، همچنین از ساییدگی روی پا در هنگام حرکت نیز جلوگیری می کند. زبانه پوشیدن و در آوردن کفش را آسان تر می نماید.

اندازه مناسب زبانه کفش باید به گونه ای باشد که بلندی آن باعث ساییدگی در قسمت مچ پا نشود و به اندازه کافی زخیم ( لایه گذاری شده) باشد که پا را در مقابل فشار بندها محافظت کند.

کارخانه های کفش سازی از زبانه کفش استفاده می کنند تا نیاز های متفاوتی از مشتریان خود را برطرف کنند. برای مثال زبانه کفش های گردش و پیاده روی در طبیعت برای مقابله با ورود عوامل خارجی به داخل کفش، به رویه دوخته می شود. بنابراین، هر زمان که مناسب بودن یک جفت کفش خاص را مورد بررسی قراردادید، این بخش از کفش را نیزدر نظر داشته باشید.

همین مساله از مهم ترین تفاوت کفش پیاده روی و دویدن است. چرا که در کفش دویدن خیلی مهم است که زبانه جا به جا نشود و حین فعالیت سنگین و مستمر ثابت بماند.

3. پشتی پاشنه 

در پشت کفش، پشتی پاشنه قرارگرفته که در واقع اسکلتی از مواد سخت و انعطاف ناپذیر است که پاشنه و اطراف آن را پوشانده است.

این ساختار محکم که پاشنه پا را در بر گرفته از آزردگی و آسیب به تاندون آشیل جلوگیری می کند، کمک می کند گام های مطمئن تر بردارید، ضربات وارده را جذب می کند و مانع از پیچ خوردگی پا می شود.
سخت بودن جنس پشتی پاشنه موجب می شود در هنگام دویدن بتواند پا را در مقابل فشار و ضربات محافظت کند و احتمال آسیب دیدن پا را کاهش دهد.

4. قالب کفش 

در واقع منظور از قالب، شکل 3 بعدی قالب کفش است که نمای کلی آن را شکل می دهد. قالب را بیشتر مدل پا در نظر بگیرید تا نحوه سرهم شدن اجزا آن.
قالب ها می توانند صاف، منحنی یا نیمه منحنی باشند. براساس تئوری، بعضی از قالب ها می تواند برای بعضی از پاها با آناتومی خاص مناسب تر از بقیه باشند.

قالب صاف معمولا سنگین تر است، حمایت بیشتری زیر قوس پا ایجاد می کند، که می تواند به کنترل پرونیشن بیش از حد کمک می کند یعنی مانع از چرخش کف پا به داخل می شود. به همین دلیل برای افرادی که پرونیشن بیش از حد (صافی کف پا) دارند پیشنهاد می شود از کفش هایی استفاده کنند که قالب آن ها صاف است.

قالب منحنی سبک تر است و متعاقبا کمتر از قوس پا حمایت می کند. از این رو به افراد با پرونیشن کمتر از حد (قوس زیاد پا) توصیه می شود از این گونه کفش ها استفاده کنند.

قالب نیمه منحنی همانطور که حدس می زنید ترکیبی از دو قالب قبل است. به ضخامت قالب صاف نیست ولی حمایت کافی از قوس پا ارائه می دهد. بیشتر کفش های دویدن یا رانینگ قالب نیمه منحنی دارند اما شما باید سعی کنید کفشی را تهیه کنید که برای کنترل پرونیشن پای شما مناسب باشد و راحتی بیشتری را برای شما فراهم کند.

5. سر پنجه 

سر پنجه، قسمت جلویی کفش شماست که انگشتان شما در آن قرار دارد و به زبانی دیگر همان فضایی است که پهن ترین قسمت پا و انگشتان را در بر می گیرد.

و تا اینجا مهمترین عامل در یافتن یک کفش مناسب و اندازه است. کفش رانینگ باید مثل دستکش اندازه و مناسب باشد و شما در قسمت سر پنجه نباید هیچ گونه فشار یا آزاری حس کنید. انگشتان پای شما نباید جلو کفش را لمس کنند یعنی باید مقداری فاصله بین انگشتان و جلو کفش وجود داشته باشد و کفش به هیچ عنوان نباید برای شما تنگ باشد.

اگر سر پنجه کفش زیادی تنگ باشد یا بلندترین انگشت پای شما با لبه داخلی جلوی کفش به اندازه کافی فاصله نداشته باشد، این موضوع می تواند باعث کبودی در قسمت ناخن انگشتان پای شما شود و به طور قطع باعث آزار پای شما و همچنین یک تجربه بد از دویدن خواهد شد.

هنگام پوشیدن و آزمایش کفش حتما مطمئن شوید فضای کافی برای انگشتان شما وجود دارد تا بتوانند به راحتی تکان بخورند و همچنین اندازه کفش به گونه ای باشد که تورم پا در هنگام دویدن و پیاده روی موجب تنگ شدن کفش برای پای شما نشود.

شاید اینطور بشود گفت که شما باید بتوانید با انگشتان پای خودتان پیانو بنوازید . علاوه بر طول فضای سرپنجه باید ارتفاع آن را نیز در نظر داشته باشید و کفش بروی انگشتان پای شما زیاد تنگ نباشد.

6. زیره میانی 

همانطور که داریم از بالا به پایین کفش حرکت می کنیم، نوبت به زیره میانی می رسد که در واقع همان لایه زخیم از جنس فوم یا لاستیک است که بین زیره خارجی و رویه قرار گرفته.

زیره میانی نیز قطعا یکی از بخش های با اهمیت در کفش دویدن یا رانینیگ است. وظیفه زیره میانی فراهم کردن کوشنینگ (Cushioning) مناسب (لایه گذاری و نرم کردن فشارهای وارد شده) و تصحیح حرکت و چرخش پا یا همان پرونیشن (pronation) پاست.

بیشتر جذب ضربات و کوشنینگ توسط زیره میانی انجام می شود. شرکت های سازنده برای بهبود کوشنینگ کفش های خود بیشتر تمرکز خود را روی بهبود و توسعه خواص و جنس زیره میانی می گذارند.

یکی از مواد مورد استفاده در زیره میانی ای وی اِی (EVA) می باشد که همزمان سبک و نرم است و حس کوشنینگ خوبی به کاربر می دهد. اما این ماده به مرور فشرده می شود و پس از مدتی در اثر ضربات وارد شده بافت خود را از دست می دهد و در نتیجه خاصیت ارتجاعی اولیه را نخواهد داشت.

در طرف دیگه ماده ای به نام پلی ارتان وجود دارد که از EVA با دوام تر و سنگین تر است. اما کفش های زیادی وجود ندارد که از این ماده برای زیره میانی خود بهره برده باشد.

البته زیره هایی وجود دارند که تکنولوژی های پیشرفته ای برای ساخت آنها استفاده شده است، مانند کیسه یا کپسول هوا (Air Bags) یا ژل (GEL) که دوام بالاتری دارند و بهتر از پا محافظت می کنند.

7. زیره خارجی 

زیره خارجی، لایه آخر کفش و زیر کفش حساب می شود و همان بخشی از کفش است که با زمین برخورد می کند. و ایجاد چسبندگی به سطح و دوام را بر عهده دارد. این قسمت از کفش بیشترین سایش و فشار را تحمل می کند.

اکثر زیره های خارجی دارای عاج هستند تا اصطحکاک بهتری با سطح داشته باشند و شیار های منحنی در چندین جهت برای انعطاف بیشتر. زیره خارجی باید از پا در مقابل سنگ ، اجسام تیز و غیره محافظت کند. برای دونده های راه های جنگلی و کوهستانی مهم ترین لایه، زیره خارجی کفش است!

طیف گسترده ای از انواع زیره خارجی وجود دارد. زیره های خارجی معمولا از جنس لاستیک کربنی (carbon rubber) یا لاستیک دمیده شده (blown rubber) یا ترکیبی از این دو ساخته می شوند. هر کدام از این زیره های خارجی سطح متفاوتی از اصطحکاک سطحی و دوام را ارائه می دهند.

دونده هایی که به دنبال یک کفش محکم می گردند باید کفش با زیره خارجی از جنس لاستیک کربنی انتخاب کنند این همان ماده ای است که در ساخت لاستیک خودرو استفاده می شود. کربن با دوام تر است اما سفت تر و سنگین تر نیز می باشد.

اما اگر اولویت شما انعطاف پذیری است و نرمی کفش بیشتر مدنظر شماست، کفش با زیره خارجی ساخته شده از لاستیک دمیده شده همان چیزی است که شما نیاز دارید. کوشنینگ بهتری و انعطاف پذیری بیشتری به شما ارائه می دهد ولی به اندازه کربن استقامت ندارد.

در این مقاله سعی کردیم تا اطلاعات اولیه در خصوص تفاوت کفش دویدن و پیاده روی را برای شما به خلاصه توضیح دهیم، امیدواریم که لذت برده باشید و مفید واقع شده باشد. خوشحال می شویم اگه نظری در مورد این محتوا دارید با ما درمیان بگذارید.